Na samym początku warto odpowiedzieć sobie na pytanie do czego w ogóle odnosi się pojęcie jakie widnieje w tytule tego artykułu - "Obiektywizm w fotografii". Gdybyśmy wzięli w dłoń słownik języka polskiego bądź wyrazów obcych to poznalibyśmy krótszą lub nieco dłuższą definicję tego słowa, ale żyjemy w czasach takich, a nie innych i wiele osób nie posiada w swych domach grubych ksiąg do których jesienią wkładało się liście, aby się dobrze ususzyły ewentualnie, ukrywało się w nich ważne dokumenty bez obawy, że ktoś je znajdzie. Chcąc poznać definicję jakiegoś nieznanego nam pojęcia skorzystamy ze słowników, które na stałe przeniosły się do internetu, gdzie od lat egzystują w formie cyfrowej. Ja jednak otworzyłam własny słownik wyrazów obcych ( o dziwo sama również znalazłam w nim kilka ususzonych liści) na 637 stronie, gdzie wyczytałam, iż obiektywizm oznacza bycie obiektywnym, czyli polega na nadawaniu czemuś obiektywnego charakteru, sprawić, by bardziej odpowiadało to rzeczywistości, mniej zaś czyimś emocjom i zapatrywaniom. Mówiąc prościej obiektywizm polega na przedstawianiu, ale również na ocenianiu czegoś w sposób zgodny ze stanem faktycznym, nie opierając się na własnych opiniach, uczuciach czy interesach. Brzmi to mądrze, ma to jak najbardziej sens, ale jak się to ma w ogóle do terminu obiektywizm w fotografii? Dlaczego użyłam tego pojęcia w odniesieniu do sztuki obrazowania?
Wiemy już pokrótce czym jest obiektywizm. A czym w takim razie jest fotografia?
Myślę, że mógłby spokojnie powstać osobny artykuł, który w całości byłby poświęcony tylko zdefiniowaniu pojęcia jakim jest fotografia. Dla mnie fotografia to malowanie za pomocą światła, niezwykła sztuka dzięki której nauczyliśmy się zatrzymywać czas. Pewien fotograf powiedział kiedyś, a dokładnie to Piotr Niemczyk, że
„Fotografowanie jest jak chwytanie czasu do pudełka od zapałek. Nie od pudełka, lecz od łapiącego te chwile zależy, czy uda się je nam zatrzymać”.
Fotografując łapiemy poszczególne zjawiska oraz ludzkie zachowanie. Niektórzy uważają, że fotografia w dzisiejszych czasach nie jest już obiektywna, ale czy słusznie!? Przecież obiektywizm to kierowanie się racjami zarówno dobra ogólnego jak i własnego. Fotografujemy, żeby pokazać ludziom zarówno dobro jak i zło. Zło? Ale dlaczego? Często „zło” nie jest dostrzegane na pierwszy rzut oka, albo pojawia się dopiero w kadrze naszego aparatu dzięki czemu możemy temu zapobiegać lub chociaż postarać się, by ujrzało światło dzienne i dzięki temu podległo opinii publicznej, a my staniemy tym samym po stronie dobra ogólnego.
Obiektywna postawa polega na zaangażowaniu się po stronie prawdy.
Jeśli już możemy nazywać siebie fotografami, to pewnie nazwiemy się tak właśnie dlatego, iż kochamy to co robimy i angażujemy się w to z całego serca, pragniemy całą swoją obiektywną postawą przedstawiać oraz z każdym odgłosem naszej migawki prezentować sprawiedliwość, słuszność, a przede wszystkim rzeczywistość. Wielu uważa, że świat widziany przez obiektyw jest taki sam! A czy tak jest naprawdę? Ja osobiście się z tym nie zgodzę, inni być może również są tego samego zdania. A to dlatego, że ja przez obiektyw dostrzegam to czego inni nawet nie zobaczą nigdy nawet za pomocą innych nowoczesnych przyrządów optycznych. Bo czy za pomocą choćby mikroskopu można zobaczyć szczęście? Chyba tylko rozmnażających się bakterii, ale nie ludzi, którzy swoje szczęście nierzadko okazuję w skrajny sposób. Piękne chwile, ale i jednocześnie absurd, ból, gniew, agresję i niezrozumienie, a to wszystko tworzy swoją indywidualną historię, którą można zatrzymać za pomocą światłoczułych materiałów, gdzie światło zostawi swój niepowtarzalny znak, który możemy obserwować, a nawet przez lata z pomocą odpowiedniej techniki powielać.
Fotografia cyfrowa zapoczątkowała powstawanie licznych programów graficznych.
W dobie dzisiejszych wynalazków, które towarzyszą naszemu życiu na każdym kroku mogą one zmniejszać znaczenie fotograficznego obiektywizmu. A dlaczego tak się dzieje? Dziś bardzo rozpowszechniona jest fotografia cyfrowa, wręcz na skalę światową. Fotografia cyfrowa zapoczątkowała powstawanie licznych programów graficznych do obróbki i oprawy obrazów fotograficznych. To wszystko często powoduje, że ludzie dochodzą do wniosku, że fotografia ostatnich lat jest sfałszowana, sztuczna i nie jest rzeczywista, brak jej wyrafinowania. Ja jednak uważam, że jeśli już fotograf poprawia zdjęcie swojego autorstwa to nie dlatego, że nie potrafi go wykonać tak jakby właśnie chciał tylko dlatego, żeby dążyć do swojego własnego, określonego i konkretnego ideału, który wytwarza w swojej podświadomości czy też wyobraźni, ponieważ kreatywność to bardzo ważna i potrzebna cecha fotografów. Tworzy obraz według własnych upodobań, które dla niego nie muszą idealnie pokrywać się z rzeczywistością wytworzoną przez poglądy ogółu. Stwarza upodobania, którym chce sprostać, by ukazać ludziom świat który chciałby zobaczyć bezpośrednio przez swój własny obiektyw. Być może to są właśnie jego marzenia, a fotografia cyfrowa pomaga mu ujrzeć spełnienie swego zamierzenia, w którym przejawia się ogromna siła zaangażowania zarówno racjonalnego jak i emocjonalnego. Spełnia swoje marzenia, ale jego działa mogą sprawić, że inni zainspirują się jego działalnością i z czasem również wytworzą swój własny światopogląd, styl, styl działania i rozumowanie, dostrzegania szczegółów, których inni mogą nie dostrzegać lub nie rozumieć.
Własny indywidualny styl fotograficzny
Każdy fotograf posiada konkretne argumenty, które przemawiają za tym dlaczego postępuje właśnie w taki określony sposób, tworząc swój indywidualny styl. A dla niego samego jego osobisty styl jest obiektywnym postrzeganiem świata, ludzkich zachowań i postaw, który nie powinien podlegać opinią, które nie są poparte konkretnymi argumentami lub pozbawione konstruktywnej krytyki.
